Klasa multimedialno-dziennikarska: LUXFEST, POZNAŃ, HALA "ARENA", 17.11.2012

LUXFEST, HALA ARENA, POZNAŃ, 17.11.2012

Do tego po prostu musiało dojść. Fenomen i zarazem debiutant, w którego skład wchodzi szóstka doświadczonych artystów, poznański zespół LUXTORPEDA, po niespełna trzech latach istnienia, wydaniu dwóch płyt, które odniosły niesłychany sukces oraz występowaniu u boku największych gwiazd światowego rocka i metalu, doczekał się festiwalu promowanego własną marką.

Wyprzedano wszystkie 4 tysiące biletów. Wśród nich były trzy kupione przeze mnie.

Jeden dla Seby, z okazji urodzin, drugi dla Marysi-bez okazji, trzeci oczywiście dla mnie. Jak dobrze mieć znajomych, przyjaciół czy rodzinę! Mieliśmy zaklepany nocleg u siostry i szwagra. Tam też spędziliśmy południe.

Choć nigdy wcześniej nie byliśmy w Arenie, trafiliśmy do niej bez problemów. Szkoda, że koncerty na niej, odbywają się tak rzadko. Już widok z zewnątrz wywarł na mnie imponujące wrażenie. Potężny budynek, o owalnych kształtach. Obudziła się we mnie mała zazdrość wobec Poznaniaków.

Wchodzimy do środka, widząc przez szyby tłumy, które czekały przy szatniach. Festiwal już się zaczął, ominęliśmy Arkę Noego i Mokrofon. Pomiędzy 14-17 działała Rodzinna Strefa Sztuki, z darmowymi warsztatami plastycznymi i muzycznymi.

Dopiero w trzeciej szatni znalazło się miejsce na nasze rzeczy. Po drodze minęliśmy m.in.: strefę odpoczynku dla rodzin, czyli Strefę Mamy Kulki. Jeszcze na żadnym koncercie nie widziałem aż tyle dzieciaków. Musiałem bardzo uważać i patrzeć pod nogi. Nareszcie doszliśmy do serca hali. Panowała tam w znacznym stopniu ciemność. Jedynie ze sceny biły światła. Pod nią było może z 300 osób, które bujały się przy hip-hopowych rytmach 52 Dębiec. Na początku ogarnęło mnie przerażające uczucie. Zupełnie tutaj nie pasuję.

Widziałem kilka wygolonych głów w dresach. Jednak z czasem się oswoiłem. Co prawda, poza sobą nie spostrzegłem żadnego innego metalowca. Być może chłopak w długich włosach, glanach i koszulce Blind Guardian, bujający się przy hip-hopie to niecodzienny widok, ale przecież nie przyszedłem tam stać bez ruchu. Poza tym muzyka i teksty tego zespołu przypasowały mi w 100%. Dlaczego? Szczegółowej odpowiedzi szukajcie w tej: ( wyjątkowo odmiennej relacji, poświęconej tylko i wyłącznie formacji z Dębca) http://filoveritas.blogspot.com/2012/11/luxfest-17112012-poznan-arena.html

Ogólnie rzecz biorąc, zespół ostatnio rzadziej pojawia się na scenie. Dlatego ich fani nie mogli przegapić takiej okazji. Set-listę wypełniało wszystko to co od Hansa i Deep`a najlepsze, m.in.: „To My Polacy”, „Polak Wyjątkowy Song” czy „Konfrontacje”. 70-minutowy koncert był dobrą rozgrzewką przed kolejnymi godzinami szaleństw. I uwaga-PODOBAŁO MI SIĘ!

Po kilkunastu minutach przygotowań, scenę objęło Maleo Reggae Rockers. Miałem pojęcie o istnieniu i renomie tej kapeli, grającej jak łatwo się domyślić, reggae.

Nigdy jednak nie słyszałem ich twórczości. Osobiście preferuję prawdziwe, marleyowskie reggae, nie reggaeton czy dancehall. Nie wiedziałem czego mam się spodziewać, biorąc pod uwagę odczuwalną zmianę znaczenia „reggae” jako gatunku muzycznego. Miałem nadzieję, że nie będę musiał słuchać przez 1,5 godziny o „jaraniu marychy i żaleniu się, że jej posiadanie jest zabronione”. Całe szczęście, nie było tutaj Natural Dread Killaz...

Nie zawiodłem się. Styl zespołu przypadł mi do gustu. „Reggae Radio” i „Alibi” to utwory, które najbardziej mnie zachwyciły. Zarówno instrumentalnie, jak i wokalnie. W miarę upływu czasu robiło się coraz ciaśniej. Malejonek z ekipą, do końca utrzymywali dobre tempo i otrzymali za to burzę oklasków.

Pod barierkami było jeszcze więcej dzieciaków i ku mojemu zdumieniu, mężczyzna na wózku inwalidzkim. To ewenement, ale czasem zdarzają się tacy odważni fanatycy. W internecie krąży zdjęcie z Woodstocku, które przedstawia niepełnosprawnego, niesionego przez tłum, na fali. Oczywiście razem z wózkiem. Byłem pod wrażeniem.

Trybuny były niemalże puste. Większość ludzi zeszła na dół, gdy na tyłach sceny pojawiło się logo kolejnej gwiazdy. LUXTORPEDA, niewątpliwie najbardziej oczekiwany zespół tego festiwalu oraz jego gospodarz, był w trakcie trasy promującej krążek: „Robaki”.

Usłyszałem nietypowe intro: „ Falling in Love” Elvisa Presley`a, a później głos Litzy: „Witajcie!!!... Zaczynamy?!”. Na co publiczność odpowiedziała bliżej nieokreślonym okrzykiem, który oznaczał tyle co „tak”. Niestety nigdzie nie mogłem znaleźć prawidłowej set-listy, więc opisałem koncert tylko z jej częścią, tym co najbardziej utkwiło w mej pamięci. Na początek „Hymn”, czyli względny spokój w muzyce i mnóstwo energii w tekście. Ludzie śpiewali tak głośno, że zastanawiałem się czy ich gardła wytrzymają do końca. Czułem na skórze, te wibrujące w powietrzu fale dźwiękowe.

Nie zdążyłem złapać oddechu, gdy usłyszałem piszczący wstęp gitarowy do utworu: „Fanatycy”. Każda z piosenek Luxtorpedy jest inna, lecz łączy je jedna niezwykła rzecz. Przesłanie, często podchodzące pod morał, odczuwam w tych słowach tony mądrości. To właśnie zwróciło moją uwagę na ten zespół. Połączenie z energetycznym, żywym rockiem nadaje tym tworom oryginalności.

„ Groch i kapusta, na oścież usta-widać, że głowa jest pusta”, czyli dynamiczna „Mowa Trawa” tak wszystkich pobudziła, że mało brakowało a barierki zostałyby przewrócone. Litza w trakcie koncertu przypomniał żeby zachować ostrożność. Taaak, niezwykle łatwo było zrobić krzywdę nie tyle samym dzieciom co każdemu innemu na kogo się przypadkiem wpadało. Miałem dobry punkt do obserwacji wszystkiego i wszystkich. Tłum robił imponujące, monumentalne wręcz wrażenie. W chwilę później Luxtorpeda poruszyła publiczność jednym z hitów, który podobnie jak „Autystyczny” i „Wilki Dwa” wbił się do Listy Przebojów „Trójki”. Dlaczego „Gimli”? Owszem chodzi o tego zabawnego krasnala z serii „Władca Pierścieni”. Jego słowa na temat planu ataku na Mordor brzmiały: "To samobójstwo! Nikłe szanse powodzenia! Na co czekamy? ".

W tekście znajduje to odzwierciedlenie w refrenie: „Wiem, że nie mam żadnych szans dlatego spróbuję jeszcze raz”. Inteligentne! Nie wpadłbym na to, choć kocham serię Tolkiena.

Kolejny szybki numer, o chemiczno=biologicznym tytule „Serotonina”.

Zauważyłem, że Litza przed niektórymi piosenkami, wypowiadał to co było możliwe do zaśpiewania masowo. Jakby nam sugerował, przypominał i akcentował momenty, w których mamy wysilić swoje gardła do granic możliwości. I to wyraźnie skutkowało. Skakałem, krzycząc tak jak inni: „C10H12N2O, pięćhydroksytryptamina!”. Chodzi tu o wszelkiego rodzaju depresje, dołki i recepty na nie. Rewelacyjny utwór, jeden z moich ulubionych.

Litza stwierdził, że jesteśmy niesamowici i zadeklarował, że na przyszłym LUXFEŚCIE kupi nam tort. Trzymamy za słowo! Chyba nam się to należy, bo nie mieliśmy czasu na oszczędzanie się. Przed utworem „Za Wolność” oddaliśmy hołd poległym w walkach o niezależność i niepodległość, zachowując minutę ciszy. Cała Arena zamilkła-to było niezwykłe.

„Intro” w środku koncertu? Czemu nie? Melodia, bez tekstu, z pierwszej płyty, przy której Hans mógł się jedynie pobujać, Jak określili muzycy utwór o tym, jak powstawała Luxtorpeda. "3000 świń" i na basie, gościnny występ Kreda-przyjaciel zespołu i aktywny członek oficjalnego forum , który przybył na koncert prosto z Anglii. Jednak nie była to ostatnia osoba, która (dodatkowo) pojawiła się na scenie. Trasa promowała album „Robaki”, więc nie mogło zabraknąć utworu o tej nazwie. Przy tej okazji, nie mogło też zabraknąć osoby przebranej za robaka. Kostium był imponujący! Ostatnią taką akcję widziałem na koncercie Iron Maiden, gdzie pojawił się Eddie, czyli fikcyjna, kultowa postać, będąca ikoną zespołu.Robak szalał na scenie wywołując furorę. W pewnym momencie, ochroniarze musieli przytrzymać barierki, na które był ogromny nacisk. Wtedy właśnie zostałem zepchnięty, w jednym momencie, na tego niepełnosprawnego mężczyznę, który wykazał się siłą. Przytrzymał mnie, dzięki czemu nie upadłem.

Wyobrażacie sobie jaka zadyma panowała podczas „Autystycznego”? Coś czego się nie spodziewałem, coś niecodziennego i niezwykłego. Takiej energii potrzebowałem! Jak najbardziej słusznie LUXFEST został wybrany najlepszą imprezą minionego roku, w Wielkopolsce, według czytelników „Głosu Wielkopolskiego”.

W sumie, 4-tysięczny tłum, który zagościł 17.11 w poznańskiej Arenie, mógł usłyszeć cały materiał z pierwszej i drugiej płyty. Wszystkie utwory, poza jednym, na który liczyłem „Gdzie Ty Jesteś?”.

Jednak brak tego jednego zrekompensowały inne atrakcje-niespodzianki, zapowiadane na facebook`u. Pierwszym z nich okazał się (a przynajmniej miałem takie wrażenie) kawałek któregoś z utworów Metallici. Kolejnym był cover Iron Maiden: „Running Free” z wokalem Krzyżyka(perkusja), czym Luxtorpeda totalnie mnie zaskoczyła! Byłem podekscytowany i starałem się śpiewać, choć moje gardło już odmawiało posłuszeństwa. Czy mogłem doznać jeszcze większego zaskoczenia? Okazało się, że tak. Ostatnią niespodzianką był cover hitu z przed lat, z repertuaru Franka Kimono: „King Bruce Lee, Karate Mistrz”. Na scenie pojawił się menager Luxtorpedy, który wcielił się w rolę karateki. Skąd oni biorą te pomysły? Artyści, prawdziwi artyści! Tam robak, tu karateka, co czeka nas w przyszłości? Kolejna płyta już w nadchodzące wakacje, więc czekamy i zobaczymy.

Na końcu, pamiątkowe zdjęcie z publicznością, niekończący się aplauz i ponownie, tym razem jako outro: „Falling In Love”.

Po pięknych chwilach czasem może przyjść rozczarowanie, niechciane rozczarowanie. Sceptycznie i ostrożnie podchodziłem do odmienionej gwiazdy wieczoru, Myslovitz. Zmiana wokalisty, odchodzi Rojek(niemożliwe jednak istnieje), przychodzi Kowalonek. Niestety, mimo szacunku do zespołu i dostrzegania zalet nowego wokalisty, nie potrafiłem z euforią słuchać ich koncertu. Nie jestem jakimś psycho-fanem tego zespołu. Mimo to zawsze widziałem w nim coś innego, oryginalnego. Moje zdanie się nie zmieniło, jednak póki co nie potrafię słuchać nowego Myslovitz. Jedna zmiana często sprawia, że pozostaje jakaś pustka, niezastąpiona pustka. Może powinienem czekać? Dać więcej czasu niż trzy piosenki? Może kiedyś…kto wie?

Następnego dnia pożegnaliśmy Poznań, zachowując niezapomniane wspomnienia, ze wspaniałego wydarzenia, które z hukiem weszło do historii. Czekamy już na kolejną edycję!

FOTO

Zapraszam!
LUXTORPEDA:

http://luxtorpeda.net/galeria/?album=1&gallery=18#!wp-prettyPhoto[g28]/1/

POZOSTAŁE ZESPOŁY

http://www.wiadomosci24.pl/artykul/luxfest_w_poznanskiej_arenie_zdjecia_250833-1-1-d-28-.html#galeria-miniatury

Foto, ze facebook`owej strony zespołu. I nawet się załapaliśmy!

Klasa multimedialno-dziennikarska

sobota, 16 lutego 2013

LUXFEST, POZNAŃ, HALA "ARENA", 17.11.2012

1 komentarz:

Popularne posty

Łączna liczba wyświetleń